"Dzieci są nadzieją, która rozkwita wciąż na nowo, projektem, który nieustannie się urzeczywistnia, przyszłością, która pozostaje zawsze otwarta" Jan Paweł II
Informujemy, że w naszej fotogalerii >kliknij< można obejrzeć zdjęcia z zajęć z wykorzystaniem nowo zakupionych pomocy do ćwiczeń.
Jak widać, nowe pomoce przyniosły dzieciom wiele radości oraz z pewnością przyczynią się zwiększania sprawności fizycznej pociech podczas codziennych zajęć w przedszkolu.
Zdjęcia będą systematycznie uzupełnianie, także wszystkich zainteresowanych prosimy o zaglądanie do naszej fotogalerii.
Zapraszamy!
PRZEDSZKOLE
SAMORZĄDOWE
W STAREJ WSI
INFORMUJE, ŻE:
W DNIACH 01.03 – 17.04.2015 r.
W GODZ. 8.00-15.00
PROWADZI ZAPISY
DZIECI DO PRZEDSZKOLA
NA ROK SZKOLNY 2015/2016
Przyjmowane są dzieci w wieku od 3 do 6 lat.
Przedszkole pracuje w godzinach 6.30 – 16.00
Dzieci zapisane na 5 godzin dziennie korzystają z prawa do bezpłatnej edukacji przedszkolnej w zakresie realizacji podstawy programowej.
Usługi świadczone przez przedszkole w wymiarze ponad 5 godzin są płatne – 1 zł za każdą godzinę.
Nasze przedszkole zapewnia:
Więcej informacji można uzyskać osobiście lub telefonicznie. Tel. 134342521
KARTA ZAPISU DZIECKA DO PRZEDSZKOLA
Aby otworzyć i wydrukować dokument należy kliknąć w powyższy link.
28 stycznia w naszym przedszkolu odbyła się zabawa karnawałowa. Przedszkolaki przebrane w piękne kolorowe stroje wraz ze swoimi Wychowawczyniami tańczyły w rytm wesołej muzyki, bawiły się w różne zabawy integracyjne, a wcześniej poznały także tradycję karnawału podczas rozmów z Paniami w grupach. Po wesołych pląsach dzieci otrzymały słodki poczęstunek. Impreza była udana, co widać było zwłaszcza po uśmiechniętych twarzach naszych przedszkolaków. A trzeba pamiętać, że „kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat”.
Więcej zdjęć z zabawy można obejrzeć w naszej FOTOGALERII – ZAPRASZAMY!
Jest taki dzień
Jedyny dzień w roku…
To Święto Babci i Dziadka
Łza kręci się w oku…
W dniach 21 i 22 stycznia obchodziliśmy Dzień Babci i Dziadka. W naszym przedszkolu z tej okazji każda grupa przygotowała program artystyczny zadedykowany swoim kochanym babciom i dziadkom. Przedstawienia odbyły się na Sali Domu Strażaka W Starej Wsi. W dniu 21 stycznia 2015 r. przedszkolaki z grupy „Biedronki” oraz „Smerfy” prezentowały swoje talenty i bawiły się wspólnie ze swoimi babciami i dziadkami. Natomiast 22 stycznia 2015 r. wystąpiły grupy „Krasnale”, „Pszczółki” i „Misie”, które zaprezentowały pokazy artystyczne i potańczyły ze swoimi bliskimi.
Po wspólnej zabawie z wnukami zaproszeni goście mogli pobawić się przy muzyce granej przez Pana Waldemara Owoca oraz Pana Pawła Fiejdasza, który zachwycał pięknym wokalem. Parkiet sali był cały czas pełen par, które pięknie tańczyły. Podczas przerw goście chętnie brali udział w zabawie karaoke, która pokazała wiele talentów wokalnych.
Powitanie Gości przez Panią Dyrektor Marię Owoc i Przewodniczącego Rady Rodziców Pana Janusza Podulkę
Grupa „Biedronki” przygotowana przez Panią Celinę Wolanin w przedstawieniu „Magia gwiazdki”
Grupa „Pszczółki” przygotowana przez Panią Jolantę Żmudę
Grupa „Smerfy” przygotowana przez Panią Małgorzatę Florczak
Grupa „Misie” przygotowana przez Panią Katarzynę Milczanowską
Grupa „Krasnale” przygotowana przez Panią Katarzynę Froń
Dziękujemy wszystkim gościom za przybycie życząc im jeszcze raz wszystkiego najlepszego!
Serdeczne podziękowania składamy wszystkim tym, którzy przyczynili się do tak wspaniałego uświetnienia tego ważnego Święta.
Dziękujemy Panu Burmistrzowi Józefowi Rzepce za udostępnienie sali.
Dziękujemy Radzie Rodziców za pomoc w zorganizowaniu tych ważnych dni. Szczegółowe podziękowania można przeczytać na „Drzewku podziękowań” w przedszkolu.
ZAPRASZAMY DO OBEJRZENIA ZDJĘĆ Z DNIA BABCI I DZIADKA W NASZEJ FOTOGALERII
Twórcą metody gimnastyki twórczej, zwanej również metodą improwizacji ruchowej czy nowoczesnym tańcem wychowawczym był Rudolf Laban. Powstała ona w opozycji i w akcie protestu wobec ruchu odwzorowywanego, wykonywanego na komendę i polega na ruchu podejmowanym zgodnie z własną inwencją, fantazją i doświadczeniem. Zgodnie z tą koncepcją ćwiczenia gimnastyczne powinny mieć formę zadań otwartych, które zapewniają swobodę i możliwość decydowania o sposobie wykonywania ruchu, a tym samym wyrażania swojej indywidualności.
Podczas zajęć prowadzonych metodą Labana obowiązują zasady:
Tematyka zadań ruchowych dotykająca pięciu zasadniczych tematów i przykładowe ćwiczenia w obrębie każdego z nich:
1. Wyczucie (świadomość) własnego ciała.
– Gąsienica – leżenie przodem, dzieci pokazują jak porusza się gąsienica;
– Słoń, wróbel, kot… – naśladowanie ruchem wymienionych zwierząt (pokażcie jak porusza się kot, który próbuje upolować mysz);
– Kwiatek – dzieci pokazują jak rozwija się kwiatek, gdy świeci słońce i jak się zamyka, gdy słońce zachodzi;
– Dotykanie jedną częścią ciała do drugiej, np.: łokieć wita się z piętą, czoło wita się z kolanem, nos wita się z ręką.
2. Wyczucie ciężaru i czasu.
– Piłka – dzieci pokazują jak odbija się ciężka piłka, a jak lekka dmuchana;
– Film – dzieci pokazują jak zachowują się ludzie na filmie, który jest przyśpieszony, a jak na filmie zwolnionym;
– Chwytanie baniek mydlanych, opadających liści lub, piórek.
3. Wyczucie przestrzeni.
– Pułapka – dzieci wyobrażają sobie, że ich buty przykleiły się do podłogi, należy spróbować je 'odkleić’;
– Motylki – dzieci pokazują jak fruwają motylki;
– Rysunki – przy muzyce dzieci rysują w powietrzu dowolne figury, następnie poruszają się po sali wg narysowanego przez siebie projektu.
4. Rozwijanie wyczucia płynności ruchu i ciężaru ciała w przestrzeni i czasie.
– Pszczoły – (przy muzyce) slalom między kwiatkami;
– Wiatr – dzieci pokazują jak porusza się człowiek idący pod wiatr i jak idący z wiatrem;
– Swobodny taniec przy muzyce na pauzę przyjęcie zastygłej pozycji ciała.
Na zdjęciach dzieci z grupy „Biedronki” podczas zajęć z wykorzystaniem elementów metody Rudolfa Labana prowadzonych przez Panią Celinę Wolanin
5. Adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera lub grupy.
– Lustro (w parach) – jedno dziecko wykonuje dowolne ruchy, drucie stojące naprzeciw niego powtarza je wiernie(zmiana ról);
– Taniec – dzieci tańczą przy muzyce, na pauzę dowolną częścią swojego ciała starają się dotknąć dziecka stojącego najbliżej.
Przy konstruowaniu toku zajęć obowiązują trzy zasady:
1. Zasada wszechstronności.
2. Zasada naprzemienności wysiłku i rozluźnienia.
3. Zasada stopniowania trudności.
W tej koncepcji wychowania fizycznego dziecko ćwiczy to, na co ma ochotę i na co je stać. Liczy wyłącznie na siebie, ponieważ nikt niczego mu nie narzuca, ale i nikt mu nie pomaga.
Założeniem gimnastyki twórczej Rudolfa Labana jest wiązanie ruchu ze słowem, rytmem i muzyką. Nauczyciel podczas zajęć nawiązuje do pór roku, ważnych wydarzeń, wykorzystuje znane dzieciom piosenki i wierszyki. Różnorodność form ruchowych oraz sposób zajęć stwarza dzieciom możliwość twórczego działania. Sprzyja temu atmosfera towarzysząca zajęciom: swoboda, humor, śmiech. Rudolf Laban duży nacisk kładł nie na efekt, lecz na sposób wykonania, tworzenia przez dziecko ruchu. Dziecko podczas zajęć jest jednocześnie aktorem i autorem.
Opracowała:
Justyna Kucharska
16 stycznia dzieci z oddziału „Biedronki” zaprosiły swoich Rodziców i zaprezentowały im swój jasełkowy program artystyczny. Było to przedstawienie ze współczesnym przesłaniem mówiące o magii świąt, ale także o zaniedbywaniu najbliższych w pogoni za pieniądzem.
Miłych Gości przywitała serdecznie Pani Dyrektor Maria Owoc, a przedszkolaki pod kierunkiem Pani Celiny Wolanin w pięknych strojach zaprezentowały inscenizację składającą się z recytacji, śpiewu i tańców z rekwizytami.
Po obejrzeniu występu zarówno dzieci, jak i rodzice zostali zaproszeni na poczęstunek.
Dziękujemy wszystkim Gościom za udział w spotkaniu i zapraszamy do obejrzenia zdjęć.
„Definicją dramy mogłoby być po prostu ćwiczenie życia.”
Brian Way
„Podstawą dramy jest fikcyjna, wyobrażeniowa sytuacja, która powstaje, gdy kilka osób we wspólnej przestrzeni przedstawia coś, co nie jest w danym czasie obecne, używając jako środków wyrazu swoich ciał i głosów.”
Krystyna Pankowska
„W dramie trzeba wczuć się w postać, być, działać a nie grać.”
Anna Dziedzic
DRAMA to metoda nauczania i wychowania sprzyjająca wszechstronnemu rozwojowi uczniów i przygotowująca ich do odgrywania ról społecznych w zmieniającej się rzeczywistości. Dzięki odwoływaniu się do indywidualności każdej jednostki ludzkiej sprzyja wydobywaniu i rozwijaniu najbardziej pożądanych cech osobowości człowieka. Rozwija samodzielność w myśleniu i kreatywność zarówno uczniów, jak i prowadzącego zajęcia, kształci umiejętność nawiązywania dialogu, a także aktywność emocjonalną, pozwala samodzielnie dochodzić do wiedzy.
Pojęcie „drama” pochodzi od greckiego słowa „drao” – działam, usiłuję. Sama metoda zaś ma początek jeszcze przed I wojną światową, kiedy to Calldwel Cook wprowadził w szkole w Cambridge „gry sceniczne”. Metoda ta rozwijała się dalej we Francji i w Anglii. W latach 40-tych XX wieku Peter Slade wprowadził dramę do szkół (chciał by drama była osobnym przedmiotem). Jego kontynuatorem był Brian Way (koncepcja wykorzystania 5 zmysłów).
Zalety i wartości tej metody i jej technik można mnożyć. Jest to metoda, która:
Jak pisze Anna Dziedzic, propagatorka tej metody w Polsce:
„Drama uczy samodzielności myślenia i działania, aktywności i otwartości, rozwija emocje, wyobraźnię i fantazję, także elokwencję i plastykę ciała, wyrabia umiejętności współżycia i pracy w grupie.”
Ponadto „Budzi wyobraźnię, zmusza do poszukiwań twórczych, wyzwala indywidualne możliwości każdego człowieka.”
W metodzie dramy można wyróżnić wiele różnorodnych technik, gdyż jest to metoda odpowiednia dla osób w każdym wieku. W przedszkolu najbardziej przydatne okazać się mogą:
W naszym przedszkolu wykorzystujemy różne techniki dramy podczas codziennych zajęć z dziećmi. Na zdjęciach poniżej scenki pantomimiczne odegrane przez grupę 3, 4-latków „Pszczółki” podczas zajęć dopołudniowych z Panią Jolantą Żmudą.
Dzieci zostały podzielone na grupy. Każda z grup losowała scenkę do odegrania i wychodziła za drzwi wraz z panią, by umówić się, jak zostanie ona przedstawiona. Następnie dzieci odgrywały scenkę pantomimiczną na temat zabaw zimiowych, a pozostałe przedszkolaki miały za zadanie ogadnąć, jaka aktywność zimowa jest prezentowana.
Losowanie scenki do odegrania
Budowanie igloo i drzemka w nim
Lepienie kulek ze śniegu i rzucanie nimi
Lepienie bałwana
Jazda na łyżwach
Zjeżdżanie na sankach
Literatura na temat metody dramy:
Opracowała:
Justyna Kucharska
Już niedługo moi mili
chcemy, byście z nami byli.
Wolnej chwili więc szukajcie,
do drzwi naszych zapukajcie.
Bo już teraz zapraszamy
na okazję, którą mamy.
A to będzie wielka gratka
Dzień Babci i Dzień Dziadka.
Serdecznie zapraszamy kochane Babcie i Dziadków naszych przedszkolaków na wspólne świętowanie ich dnia,
które odbędzie się 21 i 22 stycznia 2015 r.
w Sali Domu Strażaka w Starej Wsi o godz. 14.00
21 stycznia – zapraszają grupy „Biedronki” i „Smerfy”
22 stycznia – zapraszają „Pszczółki”, „Misie” i „Krasnale”
„POWIEDZ MI A ZAPOMNĘ,
POKAŻ A ZAPAMIĘTAM,
POZWÓL WZIĄĆ UDZIAŁ A ZROZUMIEM”
Metoda ta powstała na bazie doświadczeń austriackich pedagogów i ich tzw. Spielpedagogik, która to zrodziła się w latach 90. XX wieku i została przeniesiona na grunt polski.
Opiera się ona na rozumieniu terminu „zabawa” pojmowanego jako czynność dającą przyjemność, wyzwalającą kreatywność, zaspokajającą różne potrzeby, pozwalającą na poznanie nowych wartości, zdobycie wiedzy, a także na budowanie odrębnego, fikcyjnego świata.
Metoda ta zakłada, że każdy człowiek może rozwijać się przez całe życie. Dlatego podczas zajęć pedagog dąży do sytuacji edukacyjnych, w których każdy uczestnik może osiągnąć sukces, co buduje jego pozytywną samoocenę i poczucie własnej wartości.
Można wyodrębnić następujące rodzaje zabaw stosowanych w pedagogice zabawy:
Wybrane zabawy Klanzy
Na zdjęciach Pani Jolanta Żmuda prowadząca zabawy z Klanzy z grupą popołudniową – mieszaną
„Deszczyk”
„Deszczyk pada, deszczyk pada
Wieje, wieje wiatr
Deszczyk pada, deszczyk pada
Wieje, wieje wiatr
Błyskawica , grzmot
Błyskawica, grzmot
A na niebie kolorowa tęcza”
Zabawa „Orzeszek”
Ustawienie: w rozsypce lub na siedząco
· 1 zetknięcie kciuków i palców wskazujących obu dłoni
· 2 zetknięcie palców środkowych
· 3 zetknięcie palców serdecznych
· 4 zetknięcie małych palców
· 5-6 2 klaśnięcia w dłonie
· 7-8 położenie prawej dłoni na lewym ramieniu
· całość powtarzamy kładąc lewą dłoń na prawym ramieniu
Powtarzamy jeszcze 4 razy
· 2 uderzenia dłońmi w uda
· 2 klaśnięcia w dłonie
· 2 zaciśnięcia dłoni przed sobą
· rozłożenie otwartych dłoni przed sobą
Powtarzamy 3 razy
Zabawy z chustą animacyjną
Głównym atrybutem wykorzystywanym w pracy opisywaną metodą jest duża, kolorowa chusta, która przyciąga uwagę dzieci, ożywia je i daje im wiele radości, uśmiechu. Pomaga dzieciom zapomnieć o strachu i poznać lepiej innych uczestników zabawy. Jest ona wspaniałym środkiem do rozbudzenia dziecięcej wyobraźni, kiedy staje się balonem, wiatrem, łodzią, siecią rybacką oraz tym wszystkim, o czym tylko można pomarzyć. Możliwości jej zastosowania są nieograniczone, dlatego staje się ona dowodem na to, że im prostsze formy i pomoce, tym lepsza zabawa. Zapewnia ona doznania wielozmysłowe: wzrokowe, słuchowe, dotykowe, węchowe oraz łączy je z doznaniami ruchowymi.
Opracowały:
Jolanta Żmuda
Justyna Kucharska
Twórcą tej metody jest szwedzki pedagog Józef Gotfryd Thulin. Zaproponował on wykorzystanie bajek, legend i innych opowieści jako tła do rozwijania aktywności ruchowej dzieci, które ruchem miały odtwarzać sytuacje i zdarzenia występujące w fabule.
Metoda opowieści ruchowej polega więc na tym, że nauczyciel, poprzez odpowiedni – aktrakcyjny i ciekawy temat opowiadania działa na wyobraźnię dziecka, zachęcając je do odtwarzania ruchem treści opowiadania, przedstawiania czynności ludzi dorosłych, sposobu poruszania się zwierząt, ptaków, różnych sytuacji, zdarzeń itp.
Wystarczy więc, jak pisze W. Gniewkowski, uruchomić jedynie słuch i wyobraźnię dziecka. „Słucha ono bowiem opowiadania nauczycielki (bajki, zdarzeń i historyjek prawdziwych lub zmyślonych, mówionych prozą lub wierszem) i na podstawie wyobrażeń o ruchu wynikającym z fabuły wykonuje odpowiednie ruchy (czynności) w trakcie opowiadania. Niepotrzebne są do tego przybory ani przyrządy, albowiem fantazja zastępuje wszystko.”
Metoda opowieści ruchowej jest doskonałą metodą do pracy w przedszkolu, bo uczy dzieci koncentracji na opowiadaniu, rozumienia jego przekazu, a przede wszystkim – pobudza wyobraźnię i zachęca do kreatywności podczas wyrażania ruchem treści opowiadania czytanego lub mówionego przez nauczyciela.
Na zdjęciach grupa maluszków „Krasnale” podczas aktywności do opowieści ruchowej „Misiowe zabawy” przeprowadzonej przez panią Katarzynę Froń.
Misie mieszkają w gawrze…
Misie chcą poznać świat, więc wychodzą z gawry, przecierają oczy i przeciągają się…
Słońce świeci, a misie wyruszają na spacer… Mają wesołe, uśmiechnięte buzie. Maszerują przez wysoką trawę… potem przechodzą przez rzekę…
Misiom burczy w brzuszkach, zgłodniały… Wspinają się po miodek…
Po jedzeniu misie odpoczywają, oblizują buzie, turlają się w trawie… Nagle widzą przed sobą kolorową tęczę… Każdy miś łapie za swój kolor! Gdy nadchodzi burza, misie chowają się…
Po wszystkich przygodach misie wracają do gawry. Nadchodzi zima. Niedźwiadki zapadają w zimowy sen…
Literatura, w której można poszukać więcej informacji o tej metodzie:
Gniewkowski W. „O metodach wychowania fizycznego w przedszkolu” [w:] „Wychowanie w przedszkolu” nr 4, 1983 r.
Przysiężna B. „Opowieść ruchowa w pracy z dzieckiem” [w:] „Wychowanie w przedszkolu” nr 9, 1992 r.
Opracowała:
Justyna Kucharska