METODA OPOWIEŚCI RUCHOWEJ J. G. THULINA

 

           Twórcą tej metody jest szwedzki pedagog Józef Gotfryd Thulin. Zaproponował on wykorzystanie bajek, legend i innych opowieści jako tła do rozwijania aktywności ruchowej dzieci, które ruchem miały odtwarzać sytuacje i zdarzenia występujące w fabule.

             Metoda opowieści ruchowej polega więc na tym, że nauczyciel, poprzez odpowiedni – aktrakcyjny i ciekawy temat opowiadania działa na wyobraźnię dziecka, zachęcając je do odtwarzania ruchem treści opowiadania, przedstawiania czynności ludzi dorosłych, sposobu poruszania się zwierząt, ptaków, różnych sytuacji, zdarzeń itp.

          Wystarczy więc, jak pisze W. Gniewkowski, uruchomić jedynie słuch i wyobraźnię dziecka. „Słucha ono bowiem opowiadania nauczycielki (bajki, zdarzeń i historyjek prawdziwych lub zmyślonych, mówionych prozą lub wierszem) i na podstawie wyobrażeń o ruchu wynikającym z fabuły wykonuje odpowiednie ruchy (czynności) w trakcie opowiadania. Niepotrzebne są do tego przybory ani przyrządy, albowiem fantazja zastępuje wszystko.”

 

          Metoda opowieści ruchowej jest doskonałą metodą do pracy w przedszkolu, bo uczy dzieci koncentracji na opowiadaniu, rozumienia jego przekazu, a przede wszystkim – pobudza wyobraźnię i zachęca do kreatywności podczas wyrażania ruchem treści opowiadania czytanego lub mówionego przez nauczyciela.

 

Na zdjęciach grupa maluszków „Krasnale” podczas aktywności do opowieści ruchowej „Misiowe zabawy” przeprowadzonej przez panią Katarzynę Froń. 

 

Misie mieszkają w gawrze…

 Misie chcą poznać świat, więc wychodzą z gawry, przecierają oczy i przeciągają się…

 Słońce świeci, a misie wyruszają na spacer… Mają wesołe, uśmiechnięte buzie. Maszerują przez wysoką trawę… potem przechodzą przez rzekę…

   Misiom burczy w brzuszkach, zgłodniały… Wspinają się po miodek… 

 Po jedzeniu misie odpoczywają, oblizują buzie, turlają się w trawie… Nagle widzą przed sobą kolorową tęczę… Każdy miś łapie za swój kolor! Gdy nadchodzi burza, misie chowają się…

Po wszystkich przygodach misie wracają do gawry. Nadchodzi zima. Niedźwiadki zapadają w zimowy sen…

 

Literatura, w której można poszukać więcej informacji o tej metodzie:

Gniewkowski W. „O metodach wychowania fizycznego w przedszkolu” [w:] „Wychowanie w przedszkolu” nr 4, 1983 r.

Przysiężna B. „Opowieść ruchowa w pracy z dzieckiem” [w:] „Wychowanie w przedszkolu” nr 9, 1992 r.

 

Opracowała:

Justyna Kucharska
 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *