Kategoria: Pedagogizacja

WALORY CZYTANIA MAŁYM DZIECIOM

„Naród, który nie czyta, mało wie. Naród który mało wie, podejmuje złe decyzje.
Bez względu na to ile masz zajęć, najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić dla przyszłości swego dziecka, oprócz okazywania mu miłości przez przytulanie, jest codzienne głośne czytanie oraz radykalne ograniczenie telewizji”
/Jim Trelease autor „Podręcznika głośnego czytania”/

Coraz częściej słyszy się, że połowa dorosłych Polaków nie czyta żadnych książek. Aktywności lekturowej nie przejawiają ani starsi, ani młodsi. Nie wszyscy pamiętają, że kluczem do wiedzy i sprawności umysłu jest czytanie, które rozwija język stanowiący podstawę do myślenia. Czytanie umożliwia każdemu człowiekowi dostęp do wiedzy. Tymczasem bardzo wielu ludzi w naszym kraju nie czyta.
Wiadomo, że nikt nie rodzi się czytelnikiem. Czytelnika można i trzeba wychować czytając dziecku codziennie. Uczymy dzieci czytania, ale nie dbamy o to, by lubiły czytać. Nie rozbudzamy w nich zapału do książek, nie dokładamy starań, by czytanie stało się ich ogromną przyjemnością i potrzebą.
Aby przyszłe pokolenia polubiły czytanie trzeba miłość do książek rozbudzać już od najwcześniejszych lat. Nawyk czytania i zapał do książek trzeba kształtować w dzieciństwie, czytając dziecku na głos, ponieważ czytanie dziecku na głos stymuluje rozwój jego mózgu, rozbudza w nim ciekawość świata i pomaga ten świat zrozumieć.
Ważne jest, aby czytać dziecku codziennie 20 – 30 minut. Nie zrażajmy się faktem, że dziecko prosi o czytanie bajki, którą już prawie zna na pamięć. Dajmy dziecku przykład, sami też zacznijmy czytać. Wielu dzieciom doświadczenia z książką kojarzą się z przymusem, przykrością i nudą. Dlatego porzucają czytanie na rzecz telewizji, czy gier komputerowych. A przecież czytanie jest przyjemnym sposobem spędzana wolnego czasu.
W domu najlepszą porą na czytanie dziecku jest wieczór, gdy dziecko przygotowuje się do snu. Jest to pora na poczytanie mu, wspólne opowiedzenie sobie, co wydarzyło się w ciągu dnia, na pocieszenie go jeśli doznało jakiejś przykrości, pochwalenie za osiągnięcia. Czytajmy w miejscu spokojnym, cichym. Małe dzieci łatwo się rozpraszają, nie powinny być obok nich takie pokusy jak: telewizor, gry wideo itd.
Wybierajmy książki pięknie ilustrowane, o bogatej szacie graficznej, bo takie książki przyciągną zainteresowanie dziecka nie tylko tekstem ale również wizualnie. Dziecko wyciąga ręce do barwnej książki, chce dotykać lśniącej okładki, oglądać ilustracje, a potem słuchać czytania. I to nie jeden raz. Jeżeli książka okaże się ciekawa – wielokrotnie, zawsze z tym samym entuzjazmem.
Zanim kupimy dziecku pierwszą książkę rozpocznijmy od zabaw słownych połączonych z ruchem. Rytm i rym sprawia im przyjemność słuchową.
Dla najmłodszych kupmy książki bogato ilustrowane, gdzie ilustracja zajmuje miejsce naczelne – tekstu nie ma wcale, albo jest go bardzo niewiele: krótkie podpisy pod obrazkami lub skąpe wierszyki. Ilustracje w książkach mają ogromne znaczenie dla dzieci. Szczególnie dla dzieci młodszych, tak wrażliwych na bodźce wizualne, na barwy i kształty, a mających wyobraźnię bardzo żywą. Ilustracje przyciągają dziecko do książki. Rozszerzają wiadomości dziecka, budzą reakcje na usłyszany tekst, czy obejrzane ilustracje.
Już w przedszkolu, klasie 0, a w szczególności w kształceniu zintegrowanym widać, że jedne dzieci radzą sobie świetnie, inne dobrze a jeszcze inne nie. Dzieci, którym nauka przychodzi łatwo to dzieci, którym rodzice dużo czytają, rozmawiają z nimi, opowiadają bajki. To procentuje w przyszłości. Takie dzieci same dużo czytają, zdobywają lepsze wykształcenie, lepiej radzą sobie w życiu. Dzieci, które mają problemy w szkole to takie o których rozwój umysłowy we wczesnym dzieciństwie nikt nie zadbał.
A przecież aktywność literacka nie jest niczym nowym, odrębnym, czy trudnym. Jest wynikiem twórczej postawy człowieka. Jak powiedział Lowenfeld postawę twórczą człowieka określają wrażliwość na problemy, otwartość myśli, oryginalność, mobilność analiza połączona ze zdolnością do abstrakcji oraz synteza.
Aktywność literacka kształtuje się u każdego dziecka już we wczesnym dzieciństwie i to od dorosłych zależy jak będzie się rozwijała. Rozpoczyna się rozwojem mowy i myślenia. Dziecko poznaje nowe słowa, zna pojęcia tych słów, potrafi kojarzyć fakty i jeśli będziemy rozwijać te umiejętności to w przyszłości wpływać to będzie na działania literackie. Częsta rozmowa z dzieckiem, odpowiadanie na pytania, zadawanie pytań, oglądanie ilustracji, wspólna zabawa zmusza do wysiłku intelektualnego, zmusza do myślenia oraz pobudza do mówienia. Kolejnym etapem jest nauka pisania. Dziecko które nauczyło się mówić, wyrażać to co czuje, co jest mu bliskie będzie umiało przelać to na papier. Dziecko, które ma właściwie rozwiniętą mowę i myślenie, nie będzie miało problemów w pisaniu, przepisywaniu tekstu czy wyrażaniu swoich myśli i uczuć.
Tak więc zalet głośnego czytania jest wiele. Głośne czytanie:
1. Buduje więź dorosłego z dzieckiem.
2. Stymuluje rozwój mózgu.
3. Rozbudza zainteresowania.
4. Rozwija wyobraźnię.
5. Kształtuje nawyk czytania na całe życie.
6. Uczy myślenia, pomaga w zrozumieniu świata.
7. Ułatwia samodzielne czytanie, dając podwaliny pod sukces w szkole.
8. Rozwija mowę i pisanie dziecka.
9. Chroni przed uzależnieniem od telewizji i gier komputerowych.
10. Rozbudowuje słownictwo.
11. Daje dużą wiedzę o otaczającym świecie i życiu.
12. Stymuluje rozwój emocjonalny.

Wzorujmy się na słowach Czechowicza, który pisał : Kto czyta, żyje wielokrotnie i tak jest istotnie.

M.O.



 Realizacja ćwiczeń na doskonalenie motoryki małej.

Wszystkie czynności, które wykonuje się rękami i palcami określa się jako motoryka mała. Aby w przyszłości dziecko pewnie chwytało, manipulowało, łatwiej poradziło sobie w czynnościach samoobsługowych niezbędne jest odpowiednie stymulowanie mięśni rąk i palców. Doskonalić precyzyjne ruchy palców dziecka możemy poprzez oswojenie go z różnymi fakturami materiałów, dostarczając różnego rodzaju bodźców dotykowych. To powoduje doskonalenie czucia, uwrażliwienie skóry, a także rozwija świadomość wyczucia własnego ciała. Motoryka mała nie jest aktywnością oderwaną od pozostałych czynności. Ściśle wiąże się z motoryką dużą, czyli ruchami całego ciała, przemieszczaniem się…itp. Stymulowanie w młodszym wieku precyzyjnych ruchów ręki umożliwi w przyszłości łatwiejsze opanowanie posługiwania się klawiaturą, a także będzie decydować o tym, jak szybko dziecko poradzi sobie z pisaniem. Pamiętajmy, że musi ono trzymać prawidłowo długopis i przez kilka godzin dziennie stawiać różne znaki, co jest jednym z wielu elementów składających się na dojrzałość szkolną. Po indywidualnej obserwacji dzieci w oddziale II prowadzono ćwiczenia usprawniające manualnie organizując zajęcia indywidualne  . Proponowano dzieciom zabawy stymulujące sprawność palców, dłoni, łokcia, np.: – przesypywanie ryżu, kaszy, piasku, skrawków papieru do pojemników następnie do butelek, – wyławianie kamyków z miski z wodą i wrzucanie do wąskiego otworu butelki, – nawlekanie makaronu, wkładanie patyczka do otworów, szycie sznurówką w tekturze, – ugniatanie, walcowanie, wykrawanie foremkami, – malowanie pastą do zębów, farbami palcem, gąbką, – wydzieranie obrazków z gazet, darcie papieru, wycinanie. Ćwiczono zapinanie guzika, sznurowanie butów, wiązanie wstążki, doskonalono kolorowanie utrzymując się w liniaturze, rysowanie płynne po linii przerywanej, prowadzenie linii w labiryncie, rysowanie koła, kwadratu, odwzorowywanie różnych rysunków na przykład: domku, wpisywanie trójkąta, kwadratu w koło, wycinanie po zygzaku oraz trójkącie i kwadracie, łączono kółka linią. Opracowano karty ewaluacyjne, które wypełniło 15 dzieci. Zadania zawarte w kartach zawierały elementy o różnym stopniu trudności oraz dostarczały różnych bodźców, które stymulowały mięśnie rąk i palców. Zadanie nr 1 wymagało łączenia kropek linią w kierunku pionowym. Zadanie nr 2 polegało na połączeniu kropek w kierunku poziomym. Zadanie nr 3 umożliwiało łączenie kropek naprzemiennie (z góry w dół, z lewa w prawo). Zadanie nr 4 umożliwiało szerokie ruchy naprzemienne. Zadanie nr 5 wdrażało do utrzymania odpowiedniej odległości przy wykonywaniu ołówkiem ruchów okrężnych w prawo, w lewo. Zadanie nr 6 skłaniało do kolorowania nie wykraczając poza linię. Zadanie nr 7 wymagało rysowanie elementów od bardzo małych do coraz większych. Zadanie nr 8 umożliwiało odprężenie mięśni, bo skłaniało do kolorowania elementów powtarzających się. Analizując opracowane karty ewaluacyjne (załącznik 1), które realizowano z dziećmi w październiku, a następnie w maju, można stwierdzić, iż w kartach z maja większa część dzieci (11 osób), poradziło sobie z zadaniami w nich zawartymi łatwiej i bez pomocy nauczyciela. Słabsze postępy można dostrzec u czworga dzieci, gdyż zauważa się w ich zadaniach jeszcze zbyt duży nacisk ręki co powoduje szybkie zmęczenie i drżenie ujawniające się w nieregularnych odległościach między liniami, a to z kolei świadczy o słabej koordynacji wzrokowo-ruchowej. Można wnioskować, iż ćwiczenia na wspomaganie rozwoju małej motoryki należy stosować częściej przy użyciu różnych przyborów kreślarskich, zwracając uwagę na prawidłową pozycję oraz ułożenie ręki podczas rysowania. Należy zwrócić uwagę by takie ćwiczenia trwały krótko, ale często i aby poczynania dziecka były nagradzane aprobatą nauczyciela. Opracowała: Agnieszka Rychlicka

Rodzice chrońcie swoje dzieci przed biernym paleniem. Palenie jest nałogiem, z którym powinniśmy walczyć. Jest szkodliwe dla zdrowia, prowadzi do wielu chorób wyniszczających organizm. Ciała smoliste powstające w procesie spalania tytoniu będące wysoko złożonymi związkami chemicznymi powodują powstawanie nowotworów. Najgroźniejsze z nich to rak płuc, jelita grubego czy nowotwór nerek. Nikotyna znajdująca się w liściach tytoniu powoduje odkładanie się blaszki miażdżycowej w naczyniach krwionośnych. Prowadzi to do chorób układu krążenia. Należy też wiedzieć, że ciała smoliste powodują zaburzenia w układzie oddechowym. Zlepiają pęcherzyki płucne powodując gorszą wymianę gazową i niszczą rzęski na powierzchni komórek oskrzeli uniemożliwiając samooczyszczenie się dróg oddechowych. Prowadzi to do większej podatności na choroby układu oddechowego, takich jak: astma, chroniczne zapalenie oskrzeli, krtani, tchawicy. Innym aspektem tej kwestii jest niedotlenienie organizmu. Palenie papierosów jest nałogiem, który negatywnie wpływa na kondycję psychiczną palaczy. Ponadto należy podkreślić, że ofiarami są nie tylko sami palacze. Palenie w dużo większym stopniu szkodzi osobom znajdującym się w najbliższym otoczeniu, szczególnie małym dzieciom. Stają się one biernymi palaczami i są narażone na wszystko to, co człowiek palący. Młody organizm chłonie dym z otoczenia, co powoduje między innymi zaburzenia wzrostu, spadek kondycji psychicznej, spowolnienie koncentracji, zaburzenia wzrostu szarych komórek. Podświadomie utrwala się u dzieci nawyk powodujący sięganie w okresie młodocianym po papierosy. Skład dymu tytoniowego: Dym tytoniowy zawiera około 4000 związków chemicznych i 40 związków rakotwórczych. wśród nich najgroźniejsze to nikotyna, tlenek węgla, substancje smoliste, węglowodory aromatyczne i inne, tj: cyjanowodór, arsen, aceton, amoniak, tlenki azotu. PALENIE POWAŻNIE SZKODZI TOBIE I OSOBOM W TWOIM OTOCZENIU!